سلام دوستای عزیز تموم دلتنگی ها و غمهای این وبلاگ بخاطر عشقیه که یکطرفه بود ویکطرفه موند وتموم شد یعنی از شما چه پنهون تموم نشده هیچوقت نمی تونم دلمو توجیه کنم که راهو اشتباه

رفت هیچ جور راضی نمیشه دست از سرش برداره شبا خودم همدم دلم شدم هی میگم دلم اروم بگیر تو خدا رو داری ولی راه نمیاد من عاشق یکی از بچه های دانشگاه بودم نشد بهش بگم چون قبل

من یکی دلشو گرفته بود ولی الان میخوام عشقمو فاش کنم چون کار از کار گذشته دونستنش فرقی بحالم نداره

حس عزیزم کاش میفهمیدی چقدر دوست دارم کاش میدونستی از پشت پنجره من بودم که خندیدن هاتو نگاه میکردم کاش میدونستی وقتی با دختره دیدمت با خودم گفتم راسته بعضی وقتها هرگز

نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه بااین همه بازم عاشقتم

این چه سری است ای نرفته از یاد؟ای ز عشقت تمام من بر باد/من به لبخند تو دلخوش تو ز لبخند او شاد/این چه سری است؟ای تو استاد ناز وعشوه گری؟خیره ام من به هر جا که تویی تو به انجا که

اوست می نگری/  این چه سری است ای چکاوک من؟ای شده حسرتم تو را دیدن/همه امید من تو هستی ولیک همه امید تو کوچیدن